Première oktober 2006 bij Theater Kwark
Kruimel is na een langdurige ziekte gestorven. Hij gaat op zoek naar zijn broer Jonathan die tegen de verwachting in eerder dan hijzelf is doodgegaan. Hij redde Kruimel uit een brand en maakte een dodelijke val. Jonathan heeft Kruimel verteld dat wie sterft in Nangijala komt, een bijzonder land vol avontuur ver voorbij de sterren.
Een heel eigen bewerking van het gelijknamige boek van Astrid Lindgren. Als je in theater gelooft dan kan met bijna niets een hele wereld ontstaan. Als je in een leven na dit leven gelooft, dan is het er misschien ook. Jonathan en Kruimel komen zo in Nangijala en nemen van daaruit de stap naar weer een ander leven in Nangilima.
Conceptregie Ron Vriens
Eindregie Vincent Wijlhuizen
Tekst Patricia Kuiper
Spel Jorick Jochims, Oscar Postema, François Vervaet
Toneelbeeld Leo de Nijs
Kostuum Gerda Knuivers
Muziek en
geluidsband Ton van Erp
eerste bedrijf scène 1 | ||||||||||
Kruimel | Niets. | |||||||||
Niet eens een echo. | ||||||||||
Alleen ik. Voor eeuwig? | ||||||||||
(ziet publiek) | ||||||||||
O gelukkig. | ||||||||||
Hallo… | ||||||||||
Zijn jullie ook dood? | ||||||||||
Nee. | ||||||||||
Ik wel namelijk. | ||||||||||
Mijn broer, Jonathan, zei dat ik in Nangijala zou komen als ik dood ging. | ||||||||||
Je weet wel, groene weiden, altijd zonnig, bloemen, witte duiven. | ||||||||||
Maar dit lijkt er niet op. | ||||||||||
Misschien is hij wel boos op me. | ||||||||||
Ik had eerder dood moeten gaan omdat ik ziek was. | ||||||||||
Maar hij, gezond en sterk, ging eerder dood. | ||||||||||
Door mij. | ||||||||||
We hadden brand. | ||||||||||
Hij redde me zo erg dat hij er zelf aan dood is gegaan. | ||||||||||
(kijkt om zich heen) | ||||||||||
Misschien kom je alleen Nangijala in als je een held bent. | ||||||||||
Nou, dan kan ik het wel vergeten. | ||||||||||
Ik heb m’n halve leven in bed liggen hoesten. | ||||||||||
Dat is nou niet wat je noemt…. | ||||||||||
(Matthias verschijnt) | ||||||||||
Jonathan? | ||||||||||
Zó lang is het toch niet geleden dat je dood ging? | ||||||||||
Jonathan zei dat de tijd hier anders was, onmeetbaar. | ||||||||||
Maar dat je hier zo snel oud wordt, heeft hij niet gezegd. | ||||||||||
Matthias | Je moet geloven, jongen. | |||||||||
Je moet erin geloven. | ||||||||||
Kruimel | Dat zei Jonathan ook. | |||||||||
vijfde bedrijf scène vijf | ||||||||||
Kruimel | Maar we hadden het toch overleefd? | |||||||||
Jonathan | Zo meteen zal ik geheel verlamd zijn. | |||||||||
Kruimel | Ik zal altijd bij je zijn om je te verzorgen en te helpen. | |||||||||
Met alles, echt alles! | ||||||||||
Jonathan | Kruimel, zo wil ik niet leven. | |||||||||
Kuimel | Ik ben er toch voor je? | |||||||||
Jonathan | Kruimel, het leven is als een glas kristalhelder water. | |||||||||
Je drinkt het en bent levenslustig. Soms ga je op zoek naar de bron | ||||||||||
en vul je je glas bij. Maar als je ziek of oud bent kun je de berg niet meer op. | ||||||||||
Als je glas opraakt vul je het maar met kraanwater. | ||||||||||
Dan is de kwaliteit van je leven minder, maar toch… je leeft. | ||||||||||
Als je niet meer in staat bent naar de kraan te lopen, | ||||||||||
als alleen anderen dat nog voor je kunnen. Wordt het moeilijker. | ||||||||||
Het kristalheldere gevoel raakt steeds verder weg. | ||||||||||
Op een dag drink je uit een leeg glas. Steeds weer breng je het naar je mond. | ||||||||||
Dan wordt alles duf en droog. Je kunt zo nog heel lang leven, maar je beleeft niet meer. | ||||||||||
Ik wil dat niet, uit een leeg glas drinken. Ik ga liever dood. | ||||||||||
Kruimel | Als Nangijala niet bestaat is er wel iets anders, | |||||||||
heb je gezegd toen je dit avontuur begon. | ||||||||||
Wie weet is er nog een leven na Nangijala met een berg | ||||||||||
en een bron waaruit kristalhelder water stroomt. | ||||||||||