Première oktober 2008 bij Opslag voor Cacao
Niekie van de Berg en Annemiek Zwierenga / foto Eut van Berkum
Jonge kinderen maken wel eens mee dat hun opa of oma zich opeens vreemd gaat gedragen. Dit stuk is een toegankelijke en liefdevolle voorstelling over een geest op drift met een licht humoristische toon.
Josje mag alle vakanties bij haar te gekke Oma logeren. Als aapkundige is Oma veel in het oerwoud geweest. Al spelend vertelt Oma over haar avonturen met chimpansees. Josje is letterlijk apetrots op Oma. Dan ontdekt ze dat haar Oma een beetje anders wordt. Ze verstopt alles op gekke plaatsen. ‘Een gevecht van vroeger-dingen met nu-dingen,’ zegt Oma. ‘Een stoute gnoom die alles door elkaar verstopt,’ zegt Josje. Het is hun geheim totdat Oma denkt dat haar huis de jungle is en gevaarlijke toeren gaat uithalen…
Spel Niekie van de Berg, Annemiek Zwierenga
Regie Patrizia Esposito
Tekst Patricia Kuiper
Decor Bas Peperkorn
Kostuums Marjo van der Pols
Muziek Wolfram Reisiger
| Josje | (gaat gezellig naast Oma op de grond zitten met het brood dat ze breekt en met Oma deelt) | ||||||||
| Oma, Oma. Hier ben ik. | |||||||||
| Oma | Ja, ja. | ||||||||
| Josje | Je was me toch niet vergeten? | ||||||||
| Oma | Nee jou vergeet ik nooit. | ||||||||
| (stilte, eerlijk nu) | |||||||||
| Soms schieten gedachten zomaar door mijn hersens. Ze komen nergens | |||||||||
| vandaan en gaan nergens naartoe. Ze zwabberen maar een beetje voorbij. | |||||||||
| Josje | De stoute gnoom misschien. | ||||||||
| Oma | Hij krijgt steeds meer macht. | ||||||||
| Mijn gedachten kloppen niet meer keurig op de deur. | |||||||||
| Mijn huis is een ondoordringbaar oerwoud geworden. | |||||||||
| Alles is de hele tijd niet waar het is. | |||||||||
| Dan is het van binnen donker, dan komt bang op bezoek. | |||||||||
| Josje | Oma? Ik ben er toch? | ||||||||
| Oma | Jij, jij gelukkig, mijn lieve JosjeVosje. | ||||||||
| Josje | Wat een mislukte rotdag. | ||||||||
| Ik wou dat ik hem net als Oma zomaar kon vergeten. | |||||||||
